+ΑΝΘΟΥΣΑ ΜΟΝΑΧΗ ΑΓΙΟΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΤΙΣΣΑ (Δραϊνα Μεσσηνίας Φεβρ. 1938 -- Καλαμάτα, 14-7-2022)

ΣΗΜΕΡΑ τὸ πρωὶ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ θεία μου ἐκ πατρός, Ἀνθούσα μοναχὴ στὴ μονὴ ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης Καλαμάτας. Ἄφησε μαρτυρία ἀγωνίστριας μοναχῆς, ἀσυμβίβαστης μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, μὲ μιὰ συναρπαστικὴ αἰσιοδοξία καὶ "παιδικότητα" μέχρι καὶ πρὸ ὀλίγων ἐτῶν. Ἠ παρουσία της στὶς ζωὲς ὅλων μας ἦταν τονωτικὴ καὶ μᾶς χάριζε νότες ξενοιασιᾶς, σὲ ὅλους: θείους, θεῖες, ξαδέλφια, ἀνήψια, ἐγγόνια. Ἦταν τόπος συνάντησής μας, ὅλων. Ὅπου βρισκόταν ἐκείνη τὰ καλοκαίρια μὲ τὴ συγκομιδὴ τῶν σύκων, ἦταν τὸ κέντρο τῆς παρέας. Φορές, θύμιζε καὶ ἀγωνίστριες τοῦ 1821. Πατριώτισσα ὣς τὸ κόκκαλο. Προσεκτικὴ ὅσο δὲν παίρνει.

Μὲ τυραννισμένα παιδικὰ χρόνια -ὁ πατέρας της καὶ παπούς μας Γιάννης- ἐφονεύθη ἀπὸ τοὺς κομμουνιστὲς στὸ Μελιγαλᾶ, μὲ κίνδυνο τὰ 6 παιδιά του, μὲ πρωτότοκο τὸν πατέρα μου Γιῶργο (ἡ Ἀνθούσα-Χρυσούλα 4η στὴ σειρά), νὰ μείνουν στοὺς πέντε δρόμους. Ἀλλὰ ὁ Χριστός, ἀναλαμβάνει ἀψευδῶς τὴν ὀρφάνια καὶ τὰ ἀνέστησε καὶ τὰ ἕξι καὶ πρόκοψαν ὅλα ἔχοντας δίπλα μιὰ ἡρωίδα μητέρα, τὴ γιαγιὰ Ἑλένη.

Συνδέθηκε ἀπὸ μικρὸ κορίτσι μὲ τὸν ἁγιασμένο πατέρα Ἰωὴλ Γιαννακόπουλο, μαθαίνοντας παράλληλα τὴν τέχνη τῆς μοδιστρικῆς μαζὶ μὲ ἄλλες εὐλαβεῖς κοπελιές, ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ὀποῖες εἰσῆλθαν στὶς τάξεις τοῦ μοναχισμοῦ. Ἡ ἐκλιποῦσα ἐκάρη μοναχὴ ἀπὸ τὸ μακαριστὸ μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο Δασκαλάκη τὸ 1958.

Καταλυτικὸς ὀ ρόλος της στὴν ἐπιλογὴ καὶ τῆς δικῆς μου πορείας.

Σήμερα ἀναχώρησε καὶ γιορτάζει πλέον τὴν ἄφιξή της στὰ ἐδάφη μιᾶς παντοντινὰ ἀνθούσας παιδικότητας, μετὰ τοῦ Κυρίου τῶν Πενήτων. Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή της!