ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ τὴν ἑτερότητα καὶ τὴ διαφορετικότητα, ἔτσι γενικὰ καὶ ἀόριστα.

ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ τὴν ἑτερότητα καὶ τὴ διαφορετικότητα, ἔτσι γενικὰ καὶ ἀόριστα. Στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου, σέβεσαι τὴ -μ ο ν α δ ι κ ό τ η τ α- κάτι ἀσύλληπτο. Εἶναι ὁ καθένας "μοναδικὸς" καί γιὰ σένα καί γιὰ τὸ Θεό. Κάθε ἑτερότητα εἶναι καὶ μοναδικότητα! Ὅταν ἐσὺ ἐξιδανικεύεις τὸν Ἄλλον, σημαίνει τὸν "ἀγαπᾶς" ὅπως θὰ ἤθελες νὰ εἶναι καὶ ὄχι ὅπως εἶναι. Τὸν ἀγαπᾶς ὅπως εἶναι ὅταν ἔχεις μάτια Χριστοῦ. Ἀλλιῶς τὸν βλέπεις "μεταμφιεσμένο" μέσα στὸ "ἀδέκαστο" ναρκισσιστικό σου σύμπαν. Κοιτᾶς νὰ "'εξυπηρετήσεις" τὸν ἐγωισμό σου. Πλανᾶσαι καὶ πλανᾶς.