Γ Ι Α Τ Ι -ΟΙ- Α Γ Ι Ο Ι δὲν παίρναν κατάκαρδα, σὲ βαθμὸ ἀπελπισίας δηλαδή, τὴν κακὴ συμπεριφορὰ τῶν ἄλλων

Φίλοι μου!

Γ Ι Α Τ Ι -ΟΙ- Α Γ Ι Ο Ι δὲν παίρναν κατάκαρδα, σὲ βαθμὸ ἀπελπισίας δηλαδή, τὴν κακὴ συμπεριφορὰ τῶν ἄλλων (καλοπροαιρέτων ἐνδεχομένως ἢ καὶ κακοπροαιρέτων) ἀπέναντί τους, ἀκόμη καὶ τῶν συκοφαντῶν τους, παρ' ὅλη τὴν κατ' ἄνθρωπον πίκρα τους, ποὺ τὴν ἔκαναν δακρύβρεκτη προσευχή; Διότι ἡ ἰδέα ποὺ εἶχαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους -ἀφαντάστως, ὡς συνολικὴ αἴσθηση- ἦταν πολὺ χειρότερη ἀπὸ ὅσα τοὺς κατηγοροῦσαν. Ἔτσι, μὲ τὰ δάκρυά τους, μυρώνανε καὶ ξεπλένανε φίλους καὶ ἐχθρούς, δηλαδὴ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἄρα καὶ τὸ δικό τους.

Διαβάστε τὸν 8ο Ὕμνο θείου ἔρωτος τοῦ ὁσίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, γιὰ νὰ δεῖτε τὶ ἐννοοῦμε. Τὸ νὰ τοποθετεῖ κάποιος τόσο χαμηλὰ τὸν ἑαυτό του δὲν εἶναι δικό του, ἀλλὰ τῆς θείας Χάριτος. Καὶ πρωτίστως δὲν εἶναι ψυχολογικὴ αἴσθηση -πρᾶγμα ποὺ θὰ διέλυε τὸν ἄνθρωπο ψυχοσωματικά- ἀλλὰ πνευματική, ἡ ὁποία τοῦ φέρνει μπροστά του συνεχῶς τὶς ἧττες του καὶ τὰ λάθη του καὶ τοῦ ἀποκρύπτει τὶς νίκες του καὶ τὰ χαρίσματά του, γιὰ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι ἐνήμερος. Τοῦ κρεμοῦν "στολίδια" ποὺ ὄντως ἀγνοεῖ. Διότι δὲν εἶναι δικά του ἀλλὰ Ἐκείνου.

Ἄλλο πρᾶγμα συνεπῶς ἡ χαρά, ἄλλο ἡ μανία. Ἄλλο ἡ κατάθλιψη, ἄλλο ἡ ταπείνωση. Ἄλλο ἡ χαρμολύπη, ἄλλο τὰ ψυχολογικὰ σκαμπανεβάσματα, ἄλλο ἡ διπολικὴ διαταραχή.