Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΦΑΝΕΙΑ

Ποιούς θὰ περιμέναμε νὰ δοῦμε στὴν Ἀποκαθήλωση νὰ κατεβάζουν ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τὸ ταλαίπωρο σῶμα τοῦ Χριστοῦ; Ποῦ εἶναι ὁ Πέτρος, ποῦ εἶναι οἱ ἄλλοι, οἱ ἐμφανεῖς ποὺ Τὸν εἶδαν, Τὸν ἄκουσαν, αἰσθάνθηκαν καὶ κάπως "ἐκλεκτοί";

"Πέπαυται τόλμα μαθητῶν" μᾶς λέει ὁ ἰερὸς ὑμνῳδός.

Τοὺς κόπηκαν τὰ ἥπατα τῶν δώδεκα, δηλαδή.

Ἀπέναντι στὰ φαβορί, τὰ ἀουτσάιντερς γράφουν χρυσὴ σελίδα.

Νικόδημος καὶ Ἰωσὴφ "ἀριστεύουν".

Οἱ ἀφανεῖς καὶ ταπεινοί, τολμοῦν τελικά, καί -πρόσωπα τόσο λίγο ἐκτιμηθέντα ἀπὸ πολλούς, ἀκόμη καὶ "πιστούς"- εὐλογοῦνται ἄφθονα μὲ τὸ νὰ πραγματοποιήσουν τὴ θεόσωμο ταφὴ τοῦ Ξένου καὶ Κατάδικου Χριστοῦ μας.

Μά, πόση εὐλογία!