ΠΑΠΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ
2022-07-12 12:40
Τὸ καλοκαίρι τοῦ 2004 βρεθήκαμε μὲ μία μεγάλη παρέα ἀπὸ τὴ Σιάτιστα στὴ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας. Πρέπει νὰ ἦταν 4 ἡ ὥρα πρωὶ πρωί, ὅταν ξυπνώντας στὸ κελί μου γιὰ νὰ πάω στὴν ἀκολουθία διαπίστωσα ὅτι στὸ κελὶ εἶχε "μαγκώσει" ἠ κλειδαριὰ καὶ δὲν ἄνοιγε. Κάνω νὰ εἰδοποιήσω κάποιον ἀπὸ τὴν παρέα, ἀλλὰ τέτοια ὥρα ὅλοι κοιμοῦνταν καὶ ἐπιλπέον -ἀτυχῶς- εἶχε ἀποφορτιστεῖ καὶ τὸ κινητό μου.
Παρέμεινα στὸ κελί, λέγοντας τὴν εὐχούλα, μέχρις ὅτου χάραξε, ὁπότε κατὰ τὶς 7 ἀκούω τὶς φωνὲς τῆς παρέας ποὺ πήγαιναν στὸ ναό. Τοὺς φωνάζω λέγοντάς τους ὅτι κλειδώθηκα καὶ δὲν μπόρεσα νὰ κατέβω στὴν ἀκολουθία. Εἰδοποίησαν τὸν παπα Βασίλη. Καὶ τί κάνει ἐκεῖνος; Ἔρχεται, ξεκλειδώνει ἀπ' ἔξω καὶ μοῦ λέει: μὴ στενοχωριέσαι παπᾶ μου, θὰ πάρουμε τὸ τζιπάκι καὶ ὅλη τὴν παρέα καὶ θὰ πᾶμε στὸ ἁγίασμα τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου νὰ λειτουργήσεις. Ἐγὼ θὰ σοῦ κάνω τὸν ψάλτη. Φέρνω καὶ ἄμφια μαζί μου. Λοιπόν: ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς ὡραιότερες λειτουργίες μέχρι τώρα. Μεγάλη εὐλογία.
Ἁγιασμένος ἄνθρωπος! Νὰ ἔχουμε τὴν εὐχούλα του!
—————
