Ποῦ εἶναι ἡ ἀμεριμνησία σας;

ΚΑΠΟΙΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ μερικὰ χρόνια πρίν, ἔλεγε ὅτι ἐπειδὴ εἶναι πλέον ὕποπτοι οἱ καιροί, καλὰ θὰ κάνουμε νὰ ἀποθηκεύουμε τρόφιμα σὲ ποσότητες. Χαιρόταν μάλιστα ποὺ ἤδη ἐκεῖνος εἶχε κάνει τὶς προμήθειες στὸ μοναστήρι του καὶ τὸ εἶχε ἐξασφαλίσει πρὸς καιρόν.

Κάποιος ἐκ τῶν ἀκροατῶν ποὺ εἶχε κοινὸ νοῦ τοῦ ἔκανε τὴν παρατήρηση ὅτι αὐτὰ ποὺ ἔλεγε ἦταν ἄκαιρα καὶ ταράζουν τὸν κόσμο. Ἐκτὸς ἐὰν μάζευε τὶς τροφὲς γιὰ νὰ καλύψει τὶς συνηθισμένες ἀνάγκες τῆς μονῆς, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ τὶς μοιράσει σὲ ὅσους θὰ εἶχαν ἀνάγκη στοὺς ὕποπτους καιρούς ποὺ ἤδη ζούσαμε, πρᾶγμα ποὺ δὲν εἶχε ἐπισημάνει ὁ ἡγούμενος.

Ὁ Γέροντας δυσανασχέτησε καὶ τότε ὁ ἔχων κοινὸ νοῦ "ἀπασφάλισε":

-Ἂν δὲν τὰ μαζεύετε πάτερ γιὰ νὰ μοιράσετε τὰ περισσότερα καὶ ἔχουν ἔρθει ἤδη οἱ ὕποπτοι καιροὶ ὅπως λέτε, δὲν σκέπτεστε τοὺς πολύτεκνους γονεῖς ποὺ γιὰ νὰ γλυτώσουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὴν πεῖνα θὰ μποῦν σὲ πειρασμὸ ἴσως καὶ νὰ σᾶς σκοτώσουν γιὰ νὰ πάρουν τὰ ἀποθέματά σας, ἐσᾶς ποὺ ἔχετε ὑποσχεθεῖ ὑπακοή, παρθενία καὶ -ἀ κ τ η μ ο σ ύ ν η-, ὄντας μοναχοί; Ποῦ εἶναι ἡ ἀμεριμνησία σας;

Οὐδὲν ἀπήντησεν ὁ ἡγούμενος. Ἐθύμωσε ὀλίγον, ὅπως καὶ κάποιοι ὀπαδοί του.

Μιὰ ζωὴ μερικοὶ εἴμαστε στὸν κόσμο μας. Ἐντελῶς ὅμως. Καμία ἐπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα. Πέρασαν χρόνια ἀπὸ τότε... Θὰ τοὺς ἔκοψε τὸ μυαλὸ τοὐλάχιστον σύμφωνα μὲ τὴ σοφὴ ὑπόδειξη τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου νὰ τὰ μοιράσουν γιὰ νὰ μὴ βρωμίσουν τὰ τρόφιμα;

Πέρασαν πολλοὶ ὕποπτοι καιροὶ ἀπὸ τότε, καὶ ὅλο καὶ ἔρχονται καὶ περνοῦν... καὶ πάλι ἔρχονται καὶ πάλι περνοῦν...

Ἀφήσαμε τὴ μετάνοια καὶ πιάσαμε τοὺς καιρούς.