ΤΕΛΩΝΗΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ

Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ ὅ,τι ἔλεγε ("προσευχὴ" τάχατες), τὸ ἔλεγε μεγαλοφώνως στὸν αὐτοθεωμένο ἑαυτό του, στὸ αὐτοείδωλό του, ὄχι στὸ Θεό.

Ο ΤΕΛΩΝΗΣ μέσα στὴ θάλασσα ἀπὸ τὰ δἀκρυά του ἔπνιξε τὴν ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ -ἔ κ ρ α ζ ε- μὲ τὸ νοῦ του στὸ Θεό.

ΙΣΩΣ καὶ νὰ μὴν τὸν ἄκουσε κανείς.

Ἡ νοερὴ κραυγή του ὅμως διασχίζει τοὺς τόπους καὶ τὴν ἱστορία καὶ φθάνει μέχρι τὴν καρδιά μας στηρίζοντάς την.