ΞΕΡΙΖΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ;

Ὄχι. Αὐτὸ τὸ λένε οἱ Βουδιστές. Τὰ πάθη εἶναι δυνάμεις τῆς ψυχῆς ποὺ ξεστρατίσανε. Ἀντὶ νὰ διοχετευθοῦν "σταυρικὰ" πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον, διαχέονται σὲ ἀντικείμενα καὶ πρόσωπα πόθου καὶ πάθους. Ἂν ζητᾶμε τὸν Χριστὸ τῆς Ἐκκλησίας μὲ λαχτάρα συνέχεια, Ἐκεῖνος ἐπαναφέρει στὴ σωστὴ τροχιὰ τὶς δυνάμεις αὐτές. Θέλουμε ἀνθρώπους μὲ πάθη, ἀδυναμίες καὶ ὀρμές, καὶ ὄχι εὐνουχισμένες ὑπάρξεις "ἁγιασμένες" τάχα, κατὰ τὴν ἀντίληψή τους (ἔχουμε πολλὲς ἀπὸ δαῦτες). Θὰ πάρει ὁ Θεὸς ὅλο αὐτὸ τὸ ὑλικό, καὶ θὰ τὸ δουλέψει Ἐκεῖνος μὲ τὸ σωστὸ τρόπο καὶ στὸ σωστὸ χρόνο, ἀρκεῖ νὰ Τοῦ τὸ ζητᾶμε. Κανένα πάθος δὲν πρέπει νὰ ξεριζωθεῖ καὶ νὰ χαθεῖ, ἀλλὰ ὅλα νὰ μεταμορφωθοῦν μέσα στὸν Χριστό. Μεταμόρφωση λοιπόν, ὅλων τῶν παθῶν καὶ ὄχι ξερίζωμα.